Διάλογος

Παραθέτω μια συζήτηση που βρήκα σε κάτι παλιές σημειώσεις... Είναι γραπτός διάλογος με τον Θανάση στο αμφιθέατρο 1 στο πρώτο έτος.. Δυστυχώς έχει μόνο το δικό μου κομμάτι ... (Θανάση περιμένω να βρεις το δικό σου!!)

... ... ...

-Τι θες από τη ζωή σου;

-Really? Μόνο αυτό μπορεί να σε καλύψει; Μήπως έχεις κάποιο πρόβλημα;

-Τι;

-Α! Ok!

-Πολλά ! Κι εγώ δεν ξέρω! Ψάχνομαι! Γι' αυτό ρωτάω εσένα.

-Δεν μπορεί να βοηθήσει αυτός...

-Κανένας άλλος πέρα από εσύ (για εσένα) και εγώ (για εμένα).

-Ναι μπορεί αλλά εσύ στο τέλος κάνεις όλες τις επιλογές. Ακόμα και με ποιους συναναστρέφεσαι! Οι άλλοι δεν θα απαντήσουν στα δικά σου ερωτήματα.. Βοήθεια όμως όντως μπορούν να προσφέρουν.

- Μα δεν μπορούν. Δεν γνωρίζουν όλους τους παράγοντες. Θα ακούσεις γνώμες αλλά εσύ αποφασίζεις.

-Καλά, δίκιο έχεις.. Πολλή φιλοσοφία! .. ... ... ...

«Σοκάροντας τους ανθρώπους ως την υποταγή»

*Από το tvxs.gr

Η δημοσιογράφος, συγγραφέας και γνωστή ακτιβίστρια Ναόμι Κλάιν, συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη Alfonso Cuaron σε μια μικρού μήκους ταινία - τρέιλερ για το γ’ βιβλίο της δημοσιογράφου. Στο The Shock Doctrine, η Klein αναλύει το πως καταστροφικά γεγονότα χρησιμοποιήθηκαν για να προωθηθούν αντιδημοφιλείς πολιτικές στην κλονισμένη κοινωνία, παγκοσμίως.

Η αφήγηση της ταινίας αποτελείται από τμήματα εγχειριδίων της CIA για τις ανακρίσεις κρατουμένων. Σ' αυτή την διαφορετική ανάγνωση της σύγχρονης ιστορίας, η γνωστή διανοούμενη επισημαίνει το πώς ο γνωστότερος οικονομολόγος του 20ου αι. Milton Friedman παρατήρησε πρώτος τις ομοιότητες μεταξύ της συμπεριφοράς του ατόμου που έχει υποστεί σοκ και σε αυτές μιας κοινωνίας μετά από κάποια φυσική καταστροφή, αιματοχυσία κ.α.

Συμβούλευσε τους πολιτικούς να προωθούν αμέσως μετά από ένα καταστροφικό γεγονός τις αντιδημοφιλείς πολιτικές τους, πριν η κοινωνία προλάβει να ανακάμψει, και με όραμα μια κοινωνία στην οποία το κέρδος και η αγορά θα κυβερνούσαν κάθε πτυχή της ζωής, από το σχολείο ως τη δημόσια υγεία, ο Friedman κήρυξε την κατάργηση των κυβερνητικών υπηρεσιών, την απελευθέρωση των τιμών, την κατάργηση όλων περιορισμών του εμπορίου. Εξαιρετικά ανεπιθύμητη ιδέα μεταξύ των λαών, αφού προκαλεί κύματα ανεργίας, ανεβάζει τις τιμές στα ύψη και καθιστά την επιβίωση πιο επισφαλή για εκατομμύρια ανθρώπους, βρήκε ένθερμους οπαδούς μεταξύ των συντηρητικών και νεοφιλελεύθερων ηγετών όπως η Μάργκαρετ Θάτσερ , ο Ρόναλντ Ρίγκαν, ο δικτάτορας της Χιλής Αγκούστο Πινοσέτ. Ο Friedman ονόμασε τη μέθοδό του θεραπεία σoκ.

Εκλογές και πολιτική αλλαγή

Δεν πέρασαν ούτε 4 μήνες από τις ευρωεκλογές και διενεργήθηκαν οι εθνικές εκλογές. Έπεσαν μέσα όσοι προέβλεπαν τότε ότι η βουλή δεν πρόκειται να ξανανοίξει.. Η πορεία ήταν προδιαγραμμένη... Ο Καραμανλής, όπως είχα γράψει τότε, δεν θα έχανε την πρωτοβουλία των κινήσεων συρόμενος σε εκλογές που θα προκαλούσε η αντιπολίτευση με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.

Συγκρίνοντας τα αποτελέσματα με παλιότερα βλέπουμε τα εξής:

*Η συμμετοχή μειώθηκε γύρω στις 4 μονάδες. Μπορεί να αυξήθηκε αρκετά σε σχέση με τις Ευρωεκλογές, αλλά υπάρχει μια τάση για συνεχή μείωση των ποσοστών συμμετοχής. Ας μην ξεχνάμε ότι η συμμετοχή είναι ακόμα μεγάλη σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη.

*ΝΔ, ΚΚΕ και ΣΥΝ μειώθηκαν . Η ΝΔ για την ακρίβεια συνετρίβη με μείωση 8,5 μονάδων. ΚΚΕ και ΣΥΝ μειώθηκαν μισή μονάδα το καθένα περίπου.

*Το ΠΑΣΟΚ κατέκτησε μια άνετη αυτοδυναμία με 43,84 και αύξηση 6 σχεδόν μονάδων. Ο ΛΑΟΣ αύξησε επίσης τα ποσοστά του κατά 1 μονάδα περίπου.

Το ΠΑΣΟΚ ήταν ο μεγάλος νικητής των εκλογών. Κατάφερε να εξασφαλίσει μεγάλη πλειοψηφία στην Βουλή. Αν δει κανείς πάντως διαχρονικά τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων και προηγούμενες προεκλογικές αναμετρήσεις, τα ποσοστά του ήταν αναμενόμενα. Μάλιστα το ποσοστό που πήρε ήταν το μικρότερο που έχει πάρει πρώτο κόμμα σε αλλαγή κυβέρνησης από την μεταπολίτευση και μετά. Αυτό βέβαια σημαίνει πως οι απαιτήσεις των πολιτών είναι αυξημένες.

Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο απαξίωσης της πολιτικής, που αν οι πολιτικοί και το πολιτικό σύστημα δεν θέλουν να χάσουν τελείως την αξιοπιστία τους πρέπει να γίνουν μεγάλες θεσμικές αλλαγές. Και σύντομα... Αυτό που έδωσε την νίκη στο ΠΑΣΟΚ ήταν το ότι εξέφρασε πειστικά την ελπίδα του ελληνικού λαού για ένα καλύτερο μέλλον, για μια αλλαγή στους θεσμούς και στις αξίες. Και θα κριθεί αυστηρά στο κατά πόσο θα τα καταφέρει.

Η ΝΔ μέσα στη δίνη σκανδάλων, πολιτικής αδράνειας και αδύναμης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας κατέρρευσε κυριολεκτικά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Προεκλογικά πόνταρε στο να φανεί ¨ειλικρινής" και όχι "ευχάριστη" στοχεύοντας ουσιαστικά στην αντιπολιτευτική στρατηγική που θα ακολουθήσει. Η ήττα ήταν αναπόφευκτη. Η συντριβή που ήρθε όμως ήταν αναπάντεχη και από τον πιο απαισιόδοξο υποστηρικτή της. Αυτό που πρέπει να κάνει σύντομα, αν θέλει να ξαναφανεί αξιόπιστη πολιτική δύναμη, είναι να αναλύσει σε βάθος τα αίτια της μεγάλης ήττας της.

Επειδή αυτό δυστυχώς δεν φαίνεται να γίνεται ,τουλάχιστον προς το παρόν, οι πολίτες είναι βέβαιο ότι θα την αναγκάσουν να το κάνει στο μέλλον.

«Πυρηνικές» μπαταρίες απεριόριστης διάρκειας

*από την εφημερίδα το βήμα

Αμερικανοί ερευνητές παρουσίασαν το πρωτότυπο μιας νέας «πυρηνικής» μπαταρίας που έχει μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από αυτό ενός μικρού νομίσματος. Το μυστικό της μπαταρίας βρίσκεται στη χρήση ραδιοϊσοτόπων για την παραγωγή ενέργειας. Η μπαταρία δηλαδή είναι στην πραγματικότητα ένα μικρό εργαστήριο παραγωγής ενέργειας από τα ηλεκτρόνια που απελευθερώνουν τα ραδιοϊσότοπα. Αν και η λέξη «ραδιοϊσότοπα» παραπέμπει σε πυρηνικές διεργασίες, η μπαταρία δεν παράγει ραδιενέργεια ή άλλη ακτινοβολία και γι΄ αυτό είναι απολύτως ασφαλής στη χρήση της. Τέτοιου τύπου μπαταρίες ραδιοϊσοτόπων χρησιμοποιούνται εδώ και λίγο καιρό αλλά μόνο για στρατιωτικές και διαστημικές εφαρμογές και έχουν μεγάλο μέγεθος. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μισούρι κατάφεραν να κατασκευάσουν μια μικροσκοπική μπαταρία ραδιοϊσοτόπων και αναφέρουν μάλιστα ότι το μέγεθος μπορεί να συρρικνωθεί περαιτέρω. Εκτός από το μικρό της μέγεθος, εντυπωσιακές είναι και οι δυνατότητές της αφού έχει 1 εκατ. φορές περισσότερη διάρκεια ζωής από τις κοινές μπαταρίες. Το επόμενο βήμα είναι να γίνουν οι μπαταρίες αυτές αποδεκτές από τη βιομηχανία των ηλεκτρονικών προϊόντων ώστε να αρχίσει να δημιουργεί συσκευές που να λειτουργούν με αυτές.

Ευρωκλογές και Αποχή

Λίγες μέρες μετά τις ευρωεκλογές μπορούν να βγουν κάποια χρήσιμα συμπεράσματα για την εσωτερική πολιτική κατάσταση της χώρας.

Καταρχήν συγκρίνοντας τα αποτελέσματα με παλαιότερα (προηγούμενες ευρωεκλογές) βλέπουμε τα εξής:

Η συμμετοχή μειώθηκε σημαντικά και γύρω στις 12 μονάδες.
Η ΝΔ μειώθηκε επίσης πολύ και γύρω στις 11 μονάδες. Ενώ το ΠΑΣΟΚ αυξήθηκε 2.5 μονάδες.
Το ΚΚΕ μειώθηκε γύρω στην 1 μονάδα, ενώ ο Συνασπισμός περίπου σταθερός (μικρή αύξηση). Σημειωτέον βέβαια ότι μειώθηκε σε σχέση με τις προηγούμενες εθνικές εκλογές.
Έκπληξη τέλος προκαλεί η αύξηση των οικολόγων πράσινων που εκλέγουν έναν ευρωβουλευτή και του ΛΑΟΣ που εκλέγει 2 ευρωβουλευτές.

Αδιαμφισβήτητα το αποτέλεσμα δηλώνει μια βαθιά απογοήτευση της κοινωνίας από τις πολιτικές της Κυβέρνησης αλλά και μια αποστροφή από την πολιτική γενικότερα. Η μεγάλη αποχή μπορεί να ερμηνευτεί σε δύο σκέλη: Πρώτον λόγω της αδιαφορίας για τις ευρωεκλογές και την ευρωβουλή, η οποία φαίνεται να είναι αποδυναμωμένη σε σχέση με άλλα όργανα της ένωσης όπως συμβούλια υπουργών. Σε αυτό μπορεί να συνυπολογιστεί και μια άγνοια για το ευρωπαϊκό διακύβευμα των εκλογών, άγνοια δηλαδή για τις λειτουργίες της Ένωσης. Δεύτερον μεγάλη αποχή λόγω της αποστροφής από την πολιτική και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων. Θα έλεγα πως αυτή η αύξηση είναι κυρίως λόγω των πολιτικών των τελευταίων χρόνων και λόγω της ρητορικής: όλοι ίδιοι είναι. Που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν επιλογές.

Προσωπικά θα συμφωνήσω με την άποψη ότι οι απέχοντες δεν είναι ήρωες. Επιλογές σαφώς και υπάρχουν. Μπορεί κάποιος να μην είναι πολύ κοντά σε κάποιο κόμμα, αλλά είναι πολύ προτιμότερο να εκφράσει μια προτίμηση του, από το επαναπαυθεί στο τίποτα δεν αλλάζει. Γιατί αν δεν κάνουμε ούτε το ελάχιστο, τότε σίγουρα τίποτα δεν θα αλλάξει.

"Τα κόμματα πρέπει να πείσουν τους απέχοντες" υποστήριζαν πολλοί δημοσιογράφοι και το μεγάλο βήμα έκανε η ίδια η ΝΔ. Έδωσε ένα καλό λόγο σε πολλούς από όσοι απήχαν να ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές, όχι ομως και την ίδια.Δήλωσε δια μέσου υπουργών της, αμέσως μετά τα exit polls, πως οι απέχοντες είναι απογοητευμένοι με την ΝΔ αλλά δεν "πήγαν αλλού" και είναι εν δυνάμει υποστηρικτές της. Επιβεβαίωσε έτσι η ίδια το δίλημμα που τέθηκε από το ΠΑΣΟΚ: Μη συμμετοχή ισοδυναμεί με ανοχή της ΝΔ. Και δυστυχώς η ίδια έτσι το εκλαμβάνει πλέον. Πως ακόμα έχει κάποια ανοχή και περιθώρια.

Η νίκη του ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλη λόγω της διαφοράς . Μπορεί η αύξηση να είναι μικρή , αλλά αν σκεφτεί κανείς ότι είχε να κερδίσει σε ευρωεκλογές 15 χρόνια είναι μια μεγάλη ανατροπή. Μεγάλη ανατροπή και αν το συγκρίνουμε με την πρόθεση ψήφου για εθνικές εκλογές, όπου ακριβώς έναν χρόνο πριν η ΝΔ προηγούνταν με μεγάλη διαφορά. Αυτή η νίκη προοιωνίζεται και μια νίκη στις εθνικές εκλογές οι οποίες δεδομένων των συγκυριών δεν φαίνεται να αργούν.

Είναι πολύ πιθανό ο ίδιος ο Καραμανλής να προσφύγει σε κάλπες για να μη χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και με την πιστη ότι όσο πιο σύντομα γίνουν οι εκλογές τόσο πιο αμφίρροπες θα είναι .

Το πείραμα του Stanford

* από το http://www.hint.gr

June 23, 2007

Το 1971 στο Πανεπιστήμιο του Stanford διεξήχθη ένα πείραμα με αξιοπρόσεκτα και ακόμα και σήμερα επίκαιρα ευρήματα.Ο παγκοσμίου φήμης ψυχολόγος Φίλιπ Ζιμπάρντο(Philip Zimbardo) καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Stanford εμπνεύστηκε και οργάνωσε ένα πείραμα που εξηγεί πολλά για τη συμπεριφορά των εχόντων την εξουσία απέναντι στους ασθενέστερους. Βασικός στόχος του πειράματος ήταν η μελέτη της συμβίωσης κρατουμένων και φρουρών σε μια σκηνοθετημένη φυλακή.Τους ρόλους θα διαδραμάτιζαν απλοί καθημερινοί άνθρωποι.

Ο Ζιμπαρντό σε συνεργασία με 2 μεταπτυχιακούς φοιτητές του τοποθέτησε μια αγγελία στις εφημερίδες ζητώντας άτομα να συμμετάσχουν στο πείραμα έναντι του ποσού των 14-15 δολλαρίων την ημέρα.Οι αιτούντες έφτασαν τους 70.Απο αυτούς επιλέχθηκαν μετά από διάφορα ψυχολογικά τεστ 24 υγιείς,έξυπνοι άνδρες νεαρής ηλικίας που άνηκαν στη μεσαία τάξη.Οι 18 εξ αυτών εντελώς τυχαία (με τη ρίψη ενός νομίσματος) θα αναλάμβαναν να διαδραματίσουν τους ρόλους των κρατουμένων και των φρουρών.Οι υπόλοιποι θα παρέμεναν σε θέση αναμονής και μόνο εάν παρουσιαζόταν ανάγκη θα συμμετείχαν στο πείραμα.

Αφού ,σε κάποιο χώρο του πανεπιστημίου, δημιουργήθηκαν αντίστοιχες συνθήκες ενός κρατητηρίου (καθόλου παράθυρα ή ρολόγια,συστήματα παρακολούθησης των κρατουμένων,κελί απομόνωσης),η φυλακή του πειράματος ήταν έτοιμη να φιλοξενήσει τους κρατούμενους της.Αυτοί εν τω μεταξύ είχαν συλληφθεί στο σπίτι τους,είδαν τους γείτονες να τους κοιτούν έκπληκτοι μη γνωρίζοντας τη συμμετοχή τους στο πείραμα,δέχθηκαν κατηγορίες για συμμετοχή σε ένοπλη ληστεία,μεταφέρθηκαν υπό πραγματικές συνθήκες σε αστυνομικά τμήματα και ανέμεναν τη φυλάκιση τους.


Όταν έφτασε η ώρα να μεταφερθούν στη φυλακή,οι κρατούμενοι αφού ελέχθησαν συστηματικά από τους φύλακες,αναγκάστηκαν να γδυθούν και να ψεκαστούν για τυχόν μικρόβια που δεν έπρεπε να φέρουν στη φυλακή.Στη συνέχεια αφού τους δόθηκαν φόρμες που έφεραν τον αριθμό τους,τοποθετήθηκε σε κάθε έναν από αυτούς μια αλυσίδα.Στόχος των παραπάνω:η διαμόρφωση συνθηκών εξευτελισμού της ανθρώπινης προσωπικότητας,όμοιων με αυτές που υφίστανται αληθινοί κρατούμενοι σε αληθινές φυλακές.



Οι οδηγίες για τον τρόπο συμπεριφοράς των φρουρών δεν ήταν συγκεκριμένες.Μπορούσαν να ενεργήσουν όπως εκείνοι έκριναν για να κερδίσουν το σεβασμό των κρατουμένων και να διαφυλάξουν την τάξη στις “φυλακές” του Stanford.Που τους οδήγησε το ένστικτό τους;Αρχικά απλά ξυπνούσαν μέσα στη νύχτα τους κρατούμενους και τους ανάγκαζαν να παρουσιάζονται με τους αριθμούς τους ενώ ως μέσο σωματικής τιμωρίας για τους πιο απείθαρχους χρησιμοποίησαν τα push-ups μη διστάζοντας ακόμα και να πατάνε στην πλάτη τους υπό τιμωρία κρατούμενους.Οι κρατούμενοι από νωρίς αντέδρασαν στα αυταρχικά μέτρα των φρουρών.Εξεγέρθησαν,τοποθέτησαν τα κρεβάτια τους στην πόρτα των κελιών τους και πέταξαν τις φόρμες με τα νούμερα τους.Η απάντηση των φρουρών άμεση:κάλεσαν ενισχύσεις (τους …αναπληρωματικούς φρουρούς),χρησιμοποίησαν πυροσβεστήρες για να απωθήσουν τους κρατούμενους ενώ άρχισαν να εφαρμόζουν και μέτρα ψυχολογικής πίεσης με στόχο να διασπάσουν την ενότητα των κρατουμένων.Παράδειγμα;Σέρβιραν με κάθε είδους λιχουδιές τους υπάκοους κρατούμενους και έβαζαν τους ανυπάκοους να παρακολουθούν.Μέχρι και η τουαλέτα έγινε προνόμιο που απολάμβαναν οι κρατούμενοι συγκεκριμένες ώρες της ημέρας.Αποτέλεσμα;Δυσοσμία και ανθιυγεινές συνθήκες που επιβάρυναν την κατάσταση των κρατουμένων.



Ο έλεγχος στο πείραμα σταδιακά χανόταν.Οι φύλακες ένιωθαν τους κρατούμενους σαν ενοχλητικά παράσιτα που τους χαλούν την ηρεμία,οι κρατούμενοι έβλεπαν τους φύλακες ως καταπιεστές των δικαιωμάτων τους.Είχαν όλοι μπει τόσο έντονα στο “πετσί” των ρόλων τους που ξέχναγαν ότι απλά συμμετείχαν σε ένα πείραμα.36 ώρες άντεξε ο πρώτος κρατούμενος.Για να γλυτώσει άρχισε να συμπεριφέρεται σαν τρελός,έκλαιγε,φώναζε μέχρι που πείστηκαν οι αρμόδιοι του πειράματος ότι δεν προσποιούνταν,ότι πράγματι καταπιέζονταν και τον άφησαν ελεύθερο.

Για την ακόμα καλύτερη εξομοίωση της πραγματικής κατάστασης στις φυλακές πραγματοποιήθηκε και το καθιερωμένο επισκεπτήριο.Το εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι ακόμα και οι γονείς πειθάρχησαν στις υποδείξεις των φρουρών και συμβιβάστηκαν με την κατάσταση την οποία βίωναν τα παιδιά τους.Έγιναν και αυτοί μέρος του παιχνιδιού.Μετά το επισκεπτήριο διέρευσε στις …φυλακές μια φήμη για μαζική απόδραση των κρατουμένων.Οι φύλακες ετοίμασαν το σχέδιο αντίδρασης τους και όταν αποδείχθηκε πως το έκαναν επί ματαίω,μιας και καμία απόδραση δε σχεδιαζόταν,σκλήρυναν ακόμα περισσότερο τη στάση τους.



Λίγο πριν το …αναγκαστικό τέλος του πειράματος,στη φυλακή του Stanforf ήρθε και ένας καθολικός ιερέας,ο οποίος επισκεπτόταν πραγματικές φυλακές και κλήθηκε να ελέγξει την αξιοπιστία του πειράματος.Η συνάντηση με τον ιερέα έκρυβε νέες εκπλήξεις για τους διοργανωτές του πειράματος.Οι μισοί κρατούμενοι συστήθηκαν με το νούμερο τους αντί να χρησιμοποιήσουν το όνομα τους ενώ αποδέχτηκαν τις κατηγορίες οι οποίες τους είχαν απαγγελθεί.Ένας απ’όλους δεν ήθελε να μιλήσει με τον ιερέα,ζητούσε να τον δει γιατρός.Όταν τελικά πείστηκε και πήγε να δει τον ιερέα λύγισε,έβαλε τα κλάματα,φώναζε.Οι υπόλοιποι αντέδρασαν φωνάζοντας ενορχηστρωμένα ότι “ο 819 είναι κακός κρατούμενος”.Έκλαιγε ακόμα περισσότερο ακούγοντας τους συγκρατούμενούς του και ήθελε να τους αποδείξει ότι αυτό που λένε δεν ισχύει.Μόνο μόλις του μίλησε ο καθηγητής Φίλιπ Ζιμπάρντο ο οποίος και του επεσήμανε ότι δεν είναι κρατούμενος,αλλά φοιτητής που συμμετέχει σε πείραμα,δέχτηκε να αποχωρήσει για το δικό του καλό.Το πείραμα έληξε μόλις την 6η μέρα διενέργειας του.Η ταχύτητα, αλλά και ο βαθμός στον οποίο οι συμμετέχοντες στο πείραμα «αιχμαλωτίστηκαν» σε αυτή τη δοκιμασία και υιοθέτησαν συμπεριφορές που μέχρι τότε τους ήταν τελείως άγνωστες ήταν αρκετά για να διακοπεί το πείραμα μια εβδομάδα νωρίτερα από την προκαθορισμένη ολοκλήρωση του.Άνθρωποι που ήταν απολύτως καλά ψυχολογικά κατέληξαν να βασανίζουν συναθρώπους τους.Άνθρωποι που ήταν απολύτως καλά ψυχολογικά λύγισαν,έκλαψαν,δεν άντεξαν τις κακουχίες και τον ευτελισμό της προσωπικότητας τους ακόμα και που γνώριζαν(;) ότι συμμετείχαν σε ένα πείραμα.Αφορμή για να δω το ντοκιμαντέρ και να γράψω τα παραπάνω στάθηκε το πρόσφατο βίντεο-σοκ που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο με την κακοποίηση αλλοδαπών κρατουμένων αλλά και οι συνεχείς αποκαλύψεις για βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα στη χώρα μας.Διαπιστώσαμε με το παραπάνω διαχρονικό πείραμα πως αντιδρά ένας άνθρωπος όταν του αποδοθεί εξουσία για 6 ημέρες.Πως περιμένουμε να αντιδράσει λοιπόν ο ποτισμένος σε όλη τη διάρκεια της ζωής του με εξουσία αστυνομικός;

Για κλείσιμο ένα video από το ελληνικό σύγχρονο αληθινό Stanford.Μετά το “εσύ το 1-εσύ το 2″ και τα χαστούκια των αλλοδαπών κρατουμένων,δείτε πως συμπεριφέρονται οι Έλληνες αστυνομικοί σε 2 ιερόδουλες όπως μεταδόθηκε σε ρεπορτάζ του Ant1.

Πολιτική, υπόθεση για λίγους;

Στην αρχαία Αθήνα η συμμετοχή στα κοινά ήταν από τις πλέον σημαντικές ενασχολήσεις των πολιτών. Στην εκκλησία του δήμου αν και δεν ήταν υποχρεωτική η συμμετοχή, ο κάθε πολίτης μπορούσε να απευθυνθεί σ' αυτή και να θέσει ή να συζητήσει θέματα που αφορούσαν το κράτος. Η Βουλή των 500 είχε μέλη τα οποία εκλέγονταν με κλήρωση. Ο Περικλής εισήγαγε την πληρωμή μισθού στα μέλη των δικαστηρίων και της Βουλής, έτσι ώστε ακόμα και οι φτωχοί να έχουν τη δυνατότητα συμμετοχής στα κοινά. Είναι προφανές λοιπόν, πως στην αρχαία Αθήνα έδιναν μεγάλη σημασία στο να έχουν όλοι την ίδια δυνατότητα να εκλεγούν σε κάποια θέση ( Βουλή, λαϊκό δικαστήριο της Ηλιαίας, άρχοντες) και να ασχολούνται με την πολιτική. Η ενεργός συμμετοχή του πολίτη στα κοινά ήταν ζωτικής σημασίας, γιατί από αυτήν εξαρτιόταν η λει­τουργία του πολιτεύματος.
Σήμερα από την άλλη, παρατηρούμε μια γενική απαξίωση της πολιτικής. Είναι της μόδας απόψεις όπως: όλοι είναι λαμόγια, όλοι εξυπηρετούν συμφέροντα, οι τίμιοι δεν ασχολούνται με τα κοινά, κα. Σε μεγάλο βαθμό επίσης η ενασχόληση με τα κοινά έχει γίνει κληρονομική. Ασχολούνται μόνο όσοι έχουν ανάλογα ερεθίσματα από τους γονείς τους. Νέα πρόσωπα, από άγνωστες οικογένειες είναι σπάνιο να έρθουν στο προσκήνιο . Η ενασχόληση με αυτή τείνει να γίνει από λειτούργημα επάγγελμα και μάλιστα κλειστό. Καλλιεργείται δηλαδή σε μεγάλο βαθμό μια λάθος νοοτροπία, που εύκολα υιοθετείται. Φταίνε οι πολιτικοί και δε μπορεί να αλλάξει κάτι - δεν έχει νόημα να ασχολείται κανείς...
Αν κάποιοι θα ήθελαν να γίνει η πολιτική υπόθεση λίγων θα πρέπει να τρίβουν τα χέρια τους με αυτή τη νοοτροπία. Όπως και να το κάνουμε κάποιοι πρέπει να κυβερνάνε. Όσο λιγότεροι οι ενδιαφερόμενοι τόσο πιο εύκολο για αυτούς να ελέγχουν τους μηχανισμούς και να εκλέγονται. Τόσο πιο εύκολο να υπάρχουν μηχανισμοί.
Το αντιπροσωπευτικό πολιτικό μας σύστημα βέβαια δεν έχει καμία σχέση με την άμεση δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας. Παρ' όλα αυτά δίνει την δυνατότητα πέρα από το εκλογικό δικαίωμα να έχει κανείς και μεγαλύτερη συμβολή στα κοινά όπως: μέσω του συνδικαλισμού, μέσω κομμάτων, παρατάξεων, ομάδων πίεσης, αυτοοργάνωσης κλπ. Σίγουρα θα μπορούσαν να γίνουν πολλά περισσότερα, σίγουρα με την αξιοποίηση και του internet θα μπορούσε να γίνει πολύ πιο συμμετοχική η δημοκρατία μας. Αλλά ακόμα και τώρα τα μέσα που δίνονται δεν αξιοποιούνται σε ικανοποιητικό βαθμό.
Υπάρχει και μια λάθος νοοτροπία από την μεριά των κυβερνώντων πάνω στην πολιτική. Στην αρχαία Αθήνα η άμεση δημοκρατία δεν έδινε κανένα περιθώριο στον πολίτη να μην εφαρμόσει τους νόμους που ο ίδιος είχε ψηφίσει. Σήμερα πολλές φορές επιχειρείται να ψηφισθούν νόμοι που είναι αντίθετοι με την κοινή γνώμη. Ο πολιτικός έρχεται ως "σωτήρας" να επιβάλλει την "σωστή" άποψη του στην κοινωνία... Μα αν έχει δίκιο και επιχειρήματα γιατί δεν μπορεί να πείσει την πλειοψηφία; Μια μεταρρύθμιση ποτέ δεν μπορεί να εφαρμοστεί σωστά όταν δεν την θέλει η πλειοψηφία. Και αυτό είναι ένα ακόμα ελάττωμα του πολιτικού μας συστήματος. Δίνει την δυνατότητα σε κυβερνήσεις που εκπροσωπούν τη μειοψηφία να περνάνε νόμους που δεν δέχεται η πλειοψηφία.