Το δίλημμα και η αλήθεια

Το post αυτό το γράφω σε έναν υπολογιστή Macintosh. Μέχρι πριν λίγους μήνες νόμιζα πως αυτό είναι απλώς ένα διαφορετικό λειτουργικό σύστημα. Φυσικά δεν είναι έτσι, είναι διαφορετικό υλικό και λογισμικό. Από όσο ξέρω παλιότερα αντιμετώπιζαν πολλά προβλήματα συμβατότητας με προσωπικούς υπολογιστές και με προγράμματα φτιαγμένα για αυτούς! Τώρα πλέον έχουν σχεδόν ότι και ένα pc, είναι συμβατά με τα περισσότερα προγράμματα τα οποία φτιάχνονται και σε εκδόσεις για mac! Είναι επίσης δυνατόν να εγκαταστήσεις ότι στα windows (αν δε θες το αντίστοιχο πρόγραμμα για mac γιατί πλέον υπάρχουν σχεδόν όλα) , αρκεί να εγκαταστήσεις ένα ειδικό πρόγραμμα πρώτα!
Τα mac αν και μπορεί να ξενίσουν στην αρχή αυτόν που θα έρθει για πρώτη φορά σε επαφή μαζί τους,με κάποια διαφορετικά πλήκτρα και λειτουργίες, σύντομα όμως θα τον γοητεύσουν με τη σταθερότητα, την ομορφιά τους τη λειτουργικότητα τους και άλλα πολλά! Αντιμετωπίζουν πιο λίγα προβλήματα (δε κολλάνε) και είναι κατάλληλα για τη διαχείριση δεδομένων μεγάλου όγκου.
Στο δίλημμα λοιπόν τι να αγοράσει κανείς, θα πρότεινα να τα δοκιμάσει ιδίως αν έχει ήδη έναν προσωπικό υπολογιστή!
Υ. Γ. Θα επανέλθω λίαν συντόμως με περισσότερα στοιχεία και λίγη ιστορία.

(διαφήμιση των mac στην Αγγλία)

Η ανακάλυψη

Πάντα μου φαινόταν περίεργες οι πινακίδες μέσα σε κάθε σχεδόν κοινόχρηστη τουαλέτα στην Ελλάδα που τονίζουν να μη ρίχνουμε χαρτιά μέσα στη λεκάνη...Και μάλιστα γραμμένο και στα ελληνικά και στα αγγλικά. Κάτι τόσο αυτονόητο για τους περισσότερους (Έλληνες), σε κάνει να απορείς γιατί το γράφουν. Από την άλλη η εικόνα σε κάποιες άλλες επίσης κοινόχρηστες τουαλέτες που έχουν βουλώσει από τη ρίψη χαρτιών, επίσης σε κάνουν να απορείς: μα καλά γιατί το κάναν αυτό; το ίδιο κάνουν και σπίτι τους;
Η τραγική ειρωνία είναι πως... ναι το ίδιο κάνουν και σπίτι τους! Τι εννοώ; Στις περισσότερες χώρες της δυτικής Ευρώπης το σύστημα αποχέτευσης είναι τέτοιο, που επιτρέπει να πετάς χαρτιά στη λεκάνη. Οι ευρωπαίοι μάλιστα το θεωρούν τόσο αυτονόητο, που στους περισσότερους που έρχονται στην Ελλάδα τους φαίνεται γελοία αυτή η κατάσταση. Και όντως εύκολα συνηθίζει και ένας έλληνας σε αυτό το πιο πρακτικό σύστημα. Και έιναι αλήθεια πως είναι ανθυγιεινό να κρατάς τα χαρτιά στα σκουπίδια... Ας ελπίσουμε σύντομα να βελτιωθούν και στην Ελλάδα οι αποχετεύσεις!

Πολιτική νοοτροπία

Κακή εντύπωση μου κάνει το γεγονός ότι όλα τα κόμματα έτρεξαν να κατηγορήσουν και να τονίσουν πόσο αρνητικό είναι το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ που ανακοινώθηκε πρόσφατα. Η ΝΔ τόνισε ότι δε μπορούν να βρεθούντα χρήματα για την υλοποίησή του, το ΚΚΕ ότι προωθεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου και ο Συνασπισμός ότι είναι συρραφή γενικής χρήσεως χωρίς δεσμεύσεις!(βλέπε στο τέλος του link)
Και ενώ το οικονομικό σκέλος του προγράμματος φαίνεται ιδιαίτερα καλό για τα χαμηλότερα στρώματα κανένα κόμμα και ιδιαίτερα τα αριστερά δεν είπε κάτι του στυλ: είναι καλό βήμα ή ζητούμε εγγυήσεις ή κάτι τέτοιο. Κανένα κόμμα δε διασαφήνισε αν συμφωνεί ή όχι με κάποιες πτυχές του. Αντίθετα το απέρριψαν ολόκληρο άλλοι εστιάζοντας σε σημεία του και άλλοι χωρίς να αναφέρουν κανένα λογικό επιχείρημα.
Αυτό όμως που μου κάνει εντύπωση, είναι δυστυχώς μια κοινή τακτική πολιτικών και πολιτών που αντικατοπτρίζει την πολιτική μας νοοτροπία. Έτσι είναι συνηθισμένο φαινόμενο να βλέπουμε να απαξιώνονται εξ ολοκλήρου κυβερνήσεις, κόμματα και πολιτικοί (είναι ανίκανοι, δε κάνουν τπτ, αρχιερέας της διαφθοράς και άλλες πολλές φράσεις μπορεί να θυμηθεί ο καθένας). Προτιμούμε να κρίνουμε το πρόσωπο παρά την πολιτική του και τις πράξεις του με επιχειρήματα. Προτιμούμε να εστιάζουμε είτε μόνο στα αρνητικά, είτε μόνο στα θετικά παρουσιάζοντας μια λάθος εικόνα. Για έναν πολιτικό είναι αρκετά δύσκολο να επικροτήσει μια θετική κίνηση του αντιπάλου. Τα κόμματα προτιμούν να απαξιώσουν το αντίπαλο για να κερδίσουν τα ίδια παρά να κάνουν μια ιδεολογική και προγραμματική αντιπαράθεση.
Όλα αυτά απομακρύνουν όμως το πολύ λαό από την πολιτική! Δεν ασχολείται ουσιαστικά. Δε μαθαίνει να ψάχνει για αποδείξεις και επιχειρήματα και αρκείται στο μεγαλόστομο και ακυρωτικό πολλές φορές λόγο των πολιτικών. Ο απλός πολίτης απομακρύνεται από την πολιτική και αφήνει τον πιο προσφιλές και έμπιστο σε αυτόν πολιτικό να ασχολείται με τα προβλήματα του.

Κινητοποιήσεις

Το τελευταίο ένα χρόνο περίπου, οι φοιτητές διαφωνώντας με τις προωθούμενες αλλαγές στην Ανώτατη εκπαίδευση έχουν προχωρήσει σε διάφορες μορφές κινητοποιήσεων! Από τις καταλήψεις του προηγούμενου καλοκαιριού και τις πορείες που γίνονταν κάθε εβδομάδα για να μη ψηφιστεί ο νέος νόμος λειτουργίας των πανεπιστημίων το καλοκαίρι - και πέτυχαν το στόχο τους-, στις φετινές καταλήψεις που κρατούν πλέον πάνω από δυο μήνες και στις συνεχόμενες πορείες ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και τώρα ξανά ενάντια στη ψήφιση του νέου νόμου.
Δύο ερωτήματα γεννιούνται στον οποιοδήποτε διαβάσει τα παραπάνω χωρίς να ξέρει τίποτα άλλο: Πρώτον, είναι οι αλλαγές τόσο βλαπτικές για μερίδα του πληθυσμού ώστε να είναι αυτές οι αντιδράσεις δικαιολογημένες; και δεύτερον, οι αντιδράσεις αυτές μεγάλης μερίδας των φοιτητών θα καταφέρουν τελικά το στόχο τους;
Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα δε μπορεί να είναι μονολεκτική. Είναι αλήθεια πως μέσα από τις αλλαγές μπορεί να κλονιστεί τραγικά η μορφή του δημοσίου πανεπιστημίου. Όσον αφορά στην αναθεώρηση του άρθρου 16 η άποψη πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να γίνει δεν ευσταθεί. Μια αλλαγή αν είναι καλή πρέπει να γίνει όσο πιο γρήγορα γίνεται και αν είναι κακή να μη γίνει ποτέ. Στην προκειμένη περίπτωση βέβαια η δημιουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων που διαπραγματεύεται η αναθεώρηση δεν είναι αυτός καθ' αυτός λόγος για την όλη αναταραχή. Κύρια σημεία διαμάχης είναι η επιβολή διδάκτρων στα ιδιωτικά ίσως και στα δημόσια και η αναξιοκρατία είτε στο τρόπο που θα μπαίνει κανείς σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο( θα μπορεί να σπουδάσει ο έχων) είτε ακόμα σε θέματα που αφορούν υποτίμηση πανεπιστημίων με σημερινά κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης και κολεγίων. Ο νόμος από την άλλη περιορίζει κατά κάποιο τρόπο την αυτοδιοίκηση και την ανεξαρτησία των πανεπιστημίων.
Προφανώς θίγονται πολλά συμφέροντα των φοιτητών και είναι λογικό να αντιδρούν. Δεν είναι όμως λογικό το μέγεθος των κινητοποιήσεων. Οι πολύμηνες καταλήψεις -που βλάπτουν εν τέλει τους ίδιους τους φοιτητές- διατηρούνται και εν μέρει λόγω και της λογικής τάσης να μη θέλουν οι ίδιοι να γίνει μάθημα (ουφ ευτυχώς κατάληψη) και ίσως και λόγω μιας αποχής μερίδας των φοιτητών από τις όποιες αποφάσεις.
Στο δεύτερο ερώτημα η απάντηση είναι δυστυχώς ΌΧΙ Από τη στιγμή που και τα δύο μεγάλα κόμματα συμφωνούν για την αναθεώρηση του άρθρου 16 αυτή κάποια στιγμή θα γίνει. Το μόνο που σίγουρα θα καταφέρουμε είναι να καθυστερήσει. Ίσως όμως και να καταφέρουμε να πιέσουμε για μια ουσιαστική βελτίωση και αναβάθμιση του δημοσίου πανεπιστημίου και αύξηση της χρηματοδότησής του!!! Γι' αυτό είναι φρόνιμο να συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις. Τι μορφή θα πάρουν από εδώ και πέρα; Αυτό θα το αποφασίσουν οι φοιτητικοί σύλλογοι.